Het spiegelen van je kind

Kids are like a mirror, what they see and hear they do. Be a good reflection to them.
Kevin Heath

Misschien heb je al eens eerder gehoord dat je kind je graag nadoet. Kinderen zijn net spiegels. Zij kijken soms rechtstreeks in je ziel.

Kinderen spiegelen je karakter als geen ander. Het is natuurlijk ook logisch want je spendeert de meeste tijd met je kinderen. Je bent hun ‘gids’ in een onbekende wereld. Door jou te spiegelen, leren ze omgaan met anderen en met jullie als ouders. Dat het altijd goed is, betekent echter niet dat het altijd leuk is om jezelf terug te zien.

In dit artikel vertel ik je in een notendop waarom kinderen een spiegel vormen van je gedrag en wanneer dat iets minder uitkomt.

Waarom spiegelen kinderen je gedrag?

Het imiteren van gedrag is de eerste vorm van ontwikkeling. Imitatie is universeel en je kind wil zoveel mogelijk leren. Jij bent het grote voorbeeld van je kleine. Pas wanneer je kind ouder wordt, zal het meer op zijn eigen komen te staan en zijn of haar eigen pad kiezen.

Daarnaast komt je kind dagelijks met je in aanraking. Wanneer kinderen bij een ander gezin zouden opgroeien, dan zouden ze hun gedrag overnemen. Je hebt als ouders bepaalde karaktertrekken van jezelf, maar afhankelijk van hoe jij je eigen kind opvoedt, ontwikkelen deze karaktertrekken zich meer. Dat klinkt als een Nature-Nurture verhaal.

Spiegelen, wat is dat?

Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat als jij niet van bloemkool houdt en je kind lust het ook niet dan heeft je kind je gespiegeld. Maar kinderen spiegelen ook dingen die jij over jezelf niet bewust bent, je zogenaamde blinde vlek. Emoties zoals, verdriet, boosheid of zoals jij met angst omgaat wordt vaak door je kind gespiegeld.

Wat laten je kinderen je zoals zien

Kinderen imiteren nu eenmaal niet alleen het goede van je karaktertrekken, maar ook de minder goede van je.

Kinderen voelen feilloos aan als het niet goed met je gaat. Ze voelen het ook aan als je wel lekker in je vel zit. Als jij (of je partner) diep van binnen niet gelukkig bent en je niet uitspreekt, kan je kind zich later ook uiten in bijvoorbeeld woedeaanvallen omdat hij ook heeft geleerd om zijn gevoelens niet uit te spreken.

Spiegelen gaat vaak onbewust en automatisch. Door de ander te spiegelen geef je onbewust een goedkeuring aan elkaar door. Wil je bijvoorbeeld dat je kind meer zelfvertrouwen krijgt, is het allereerst zinvol om je blik eens naar binnen te keren en te kijken met hoeveel zelfvertrouwen jezelf in het leven staat.

Het vraagt ook moed om een stapje terug te doen en je kind zijn eigen kompas te laten ontwikkelen, zijn eigen gedrag te ontdekken en daarvan te leren.

Is je kind zich bewust dat het spiegelt?

Nee, kinderen zijn zich niet van bewust, omdat ze zo nauw verbonden zijn met hun ouders. Ze laten haast automatisch onbewuste handelingen zien door gedrag, dromen, spel en zelfs door ziekte.

Wat vragen kinderen van ons?

In verbinding zijn met jezelf en met het kind in jezelf. Dat is wat kinderen van hun ouders vragen. Kinderen voelen dus waar de ouders iets heeft laten liggen. Het kind fluistert heel zachtjes in het oor van de ouder, daarna, als een ouder het niet snapt, gaat het kind schreeuwen en merk je dat het probleem steeds erger word.

Het is dus eigenlijk een cadeau wanneer kinderen de ouders confronteren. Ouders worden dan gedwongen om in de spiegel te kijken. In de spiegel kijken, heb je als ouder veel lef voor nodig. Dit vergroot het bewustzijn van de ouders waardoor je het innerlijke wereld van je kind helpt groeien.

Als we in de spiegel kijken en onze eigen problemen aanpakken, hoeven we minder bang te zijn dat we die eigenschappen aan onze kinderen doorgeven. Kinderen zullen op hun beurt uitgroeien met hun eigen karakter.

Kinderen spiegelen het gedrag van hun rolmodellen, zowel goed als slecht.
Presenteer je beste “zelf” en moedig je kinderen aan om hetzelfde te doen.

Spiegelt jouw kind je ook na?